അക്രമം!

അക്രമത്തിനെതിരെ ഒരു സമൂഹമെന്ന നിലയിൽ നാം സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന നൈതികവും നിയമപരവുമായ വിലക്കുകളെ സ്പർശിക്കുന്നതുകാരണം ജീവോന്മീലങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ വസ്തുനിഷ്ഠമായ വിലയിരുത്തലുകൾക്ക് വഴിവയ്ക്കാതെ, പലപ്പോഴും, അസ്വസ്ഥതസൃഷ്ടിക്കുകയോ ജനക്കൂട്ടങ്ങളെ ധ്രുവീകരിക്കുകയോ ആണ് ചെയ്യാറുള്ളത്. അപകടകരമായ ആശയങ്ങളേയും പരിശോധനയ്ക്ക് വിധേയമാക്കാത്ത അധികാരങ്ങളേയും നേരിടാൻ മറ്റുമാർഗ്ഗങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ നിയമ/നീതി വ്യവസ്ഥകളെ സംരക്ഷിക്കാൻ അവശേഷിക്കുന്ന ഏകപ്രതിരോധം എന്നനിലയിൽ കലാപങ്ങളും ലഹളകളും സാധൂകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് ചരിത്രം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.

In ancient Greece, tyrannicide was the act of killing a tyrant, with Harmodius and Aristogeiton becoming legendary figures for their assassination of the Athenian tyrant Hippias's brother in 514 BC. This sparked the legend of the "Tyrannicides," whose story was embraced by Athenian democracy to represent the heroic act of defending the city from oppressive rule. (David A. Teegarden, University at Buffalo)

Responsibiliy to Protect (R2P) പോലെ അന്താരാഷ്ട്ര മാനദണ്ഡമായി ഇന്ന് പരക്കെ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ള മാതൃകകൾ പറയുന്നത് ഒരു രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളെ വർഗ്ഗഹത്യ (genocide), യുദ്ധക്കുറ്റങ്ങൾ (war crimes), മനുഷ്യവംശത്തിനെതിരായ കുറ്റങ്ങൾ (crimes against humanity), ജാതിവർഗ്ഗശുദ്ധീകരണം (ethnic cleansing) എന്നീ നാലു തരത്തിലുള്ള മഹാപരാധങ്ങളിൽ നിന്നും സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ ഭരണകൂടങ്ങൾ സ്പഷ്ടമായി പരാജയപ്പെടുമ്പോൾ അതിൽ ഇടപെടേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വം അന്താരാഷ്ട്ര സമൂഹത്തിനുണ്ടെന്നാണ്. R2P ബന്ധിതമായോ അല്ലാതെയോ സംഭവിച്ച സമീപകാല ഇടപെടലുകൾ പലതും സമാധാനപരമായിരുന്നില്ല എന്നതും ശ്രദ്ധിക്കണം.

വർഗ്ഗീയം, ഏകാധിപത്യം എന്നിവയുമായൊക്കെ ബന്ധപ്പെട്ട വിഘടനാത്മകമായ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ വേരുറയ്ക്കുമ്പോൾ വർഗ്ഗഹത്യയ്ക്കും വർഗ്ഗശുദ്ധീകരണത്തിനും ആ ചിന്തകൾ വളമായിത്തീരുന്നത് നാം കണ്ടിട്ടുണ്ട്. വിപുലമായ ദോഷങ്ങൾക്ക് (mass harm) സാദ്ധ്യതയുള്ള ചിന്താസരണികളെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള പ്രതിരോധമാർഗ്ഗമെന്ന നിലയിൽ അക്രമം നീതീകരിക്കാവുന്നതാണെന്നും അതിലുമുപരി, ധാർമ്മികമായി അഭികാമ്യമാണെന്നും വരെ വാദങ്ങൾ ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്.

(കുറച്ചുകൂടി എഴുതിയതാണ്. സ്വയം എഡിറ്റ് ചെയ്ത് ഇവിടെ നിർത്തുന്നു.)