നേരത്തേ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍

ക്ലോക്കില്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ സമയം രാത്രി 1:44. ഇനിയും കുറേ നേരമുണ്ടല്ലോ വെളുത്തുകിട്ടാന്‍ എന്നാലോചിച്ചു് തിരിഞ്ഞു കിടക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. തോളിലെ വേദന കാരണം ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റുന്നില്ല.

ഒന്നു മയങ്ങി; വീണ്ടും ഉണര്‍ന്നു. സമയം 1:56. ഇനിയും എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാതെ നിവൃത്തിയില്ല. ഭാര്യ എന്നു പറയുന്നവള്‍ക്കു് ഇതു വല്ലതും അറിയണോ? യാതൊരു കുലുക്കവുമില്ലാതെ കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടു്. വേദനമൂലം ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ വിഷമിക്കുന്നതൊന്നും അറിയേണ്ടല്ലോ ഇവര്‍ക്കൊന്നും.

ഞാന്‍ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു. ഇപ്പോള്‍ ഉറക്കം പോയിട്ടു് മയക്കം പോലും വരുന്നില്ല.

“അതേ, എനിക്ക് തോളില്‍ ഭയങ്കര വേദന,” ഞാന്‍ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

ആരു കേള്‍ക്കാന്‍?

“ഇവിടെ ബെന്‍‍ഗെ ഇരുപ്പുണ്ടോ?” അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ തപ്പിത്തടഞ്ഞു. യാതൊരു മറുപടിയുമില്ല.

കുറച്ചു വെള്ളം കുടിക്കാം എന്നു കരുതിയപ്പോള്‍ വെള്ളപ്പാത്രം കാലിയാണ്. അര ഗ്ലാസ് വെള്ളമിരിപ്പുണ്ടു്.

“ഇതു് ഇന്നു് എടുത്തതാണോ, അതോ പഴയതോ?” ചോദ്യം ബധിരകര്‍ണ്ണങ്ങളിലേയ്ക്കു പറന്നകന്നു.

“ഹലോ? ഞാന്‍ പറയുന്നതു വല്ലതും കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ?” ഞാന്‍ അല്പം കൂടി സ്വരമുയര്‍ത്തി.

“എന്താ?” എന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ടു് ഭാര്യ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു.

“അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചതൊന്നും കേട്ടില്ലേ?”

“ഇല്ല. എന്തു പറ്റി?”

“എനിക്കേ തോളില്‍ നല്ല വേദനയുണ്ട്. ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. ബെന്‍‍ഗെ നോക്കി; കാണുന്നില്ല. ഈയിരിക്കുന്ന വെള്ളം പഴയതാണെന്നു് തോന്നുന്നു.”

“ഇതിനാണോ ഇവിടെക്കിടന്നു് പരവേശം കാണിക്കുന്നതു്? ആ പെയിന്‍ കില്ലര്‍ എടുത്ത് കഴിച്ചിട്ടു് കിടന്നാല്‍ പോരേ?”

“അതു ശരിയാണല്ലോ. ഞാന്‍ അക്കാര്യം ആലോചിച്ചതേയില്ല. ഇതെന്താ നിനക്കു് നേരത്തേ പറയാമായിരുന്നില്ലേ? വെറുതേ ഇത്രയും നേരം വെറുതേ വേദന തീറ്റിച്ചു!”