പുസ്തകങ്ങൾ: ഓർമ്മയുടെ ഞരമ്പ്

ഞാൻ ആദ്യമായാണ് കെ. ആർ. മീരയുടെ ഏതെങ്കിലുമൊരു കൃതി വായിക്കുന്നത്. 14 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് 2002-ലാണ് ഓർമ്മയുടെ ഞരമ്പ് എന്ന ഏഴു കഥകളുടെ സമാഹാരം പുറത്തിറങ്ങുന്നത്.

വായിച്ചില്ലെങ്കിലും നഷ്ടമൊന്നും വരില്ലെങ്കിലും ഈ സമാഹാരത്തിലെ രണ്ടു കഥകൾ (സർപ്പയജ്ഞം, ആലിഫ് ലെയ്‌ല) എനിക്ക് നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ‘സർപ്പയജ്ഞം’ അതിന്റെ ക്ലാസിക് ആഖ്യാനരീതികൊണ്ടും ‘ആലിഫ് ലെയ്‌ല’ അവതരണത്തിലെ അനായാസതകൊണ്ടും. ‘സർപ്പയജ്ഞം’ പരീക്ഷണമേതുമില്ലാതെ കഥാകഥനത്തിന്റെ “ടെക്സ്റ്റ്‌ബുക്ക് പ്രകൃതം” അപ്പടി പിന്തുടരുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ‘ആലിഫ് ലെയ്‌ല’യാവട്ടെ, കഥനോദ്യമത്തിൽ ഋജുരേഖയുടെ ആഘോഷമാണ്.

പുസ്തകത്തിന്റെ പേരായിവന്ന ഓർമ്മയുടെ ഞരമ്പ് എന്നകഥയുടെ സവിശേഷത എനിക്കു മനസ്സിലായില്ല (പുസ്തകത്തിന്റെ പേരെന്നതിനു പുറമേ ഈ കഥയെപ്പറ്റി ടി. പത്മനാഭൻ പറഞ്ഞ നല്ലവാക്കുകൾ പുസ്തകത്തിലുണ്ട്). നിർമമത എന്നത് സാധാരണ കഥാസമാഹാരത്തിലോ നോവലിലോ ഒരിക്കൽ മാത്രമൊക്കെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന വാക്കാണ്. ഈ കൃതിയിൽ, ഏഴുകഥകളിൽ, വെറും 68 പേജുകളിൽ “നിർമമത” രണ്ടു പ്രാവശ്യമുണ്ട്!

കെ. ആർ. മീരയിൽ നിന്നു കുറച്ചുകൂടി സ്ത്രീപക്ഷ എഴുത്തു പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഈ പുസ്തകത്തിലെ ഒരു കഥയിലും അതില്ല. ഒരു പക്ഷേ, ഇതിനുശേഷമുള്ളവയിൽ ഉണ്ടാവാം, ഒക്കേയും പതിയേ വായിക്കുന്നുണ്ട്.