പണ്ട് പണ്ട്, എന്നു വച്ചാല്‍ വളരെപ്പണ്ട്, കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല്‍
എന്തായിരിക്കണം ഓഫ് എന്ന് ബൂലോകര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ലാതിരുന്ന കാലത്ത്, ബൌദ്ധിക സം‌വാദങ്ങള്‍ക്ക് പേരുകേട്ട
മിടുക്കനായ ഒരു ബ്ലോഗര്‍ക്ക് ഓഫ് റ്റോപിക് ആയി ഒരു സംശയമുദിച്ചു. അന്ന് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന സാമാന്യ തത്വമനുസരിച്ച് അദ്ദേഹം അത് “ഓ.ടോ:” എന്ന രണ്ടക്ഷരം മുന്നില്‍ പിടിപ്പിച്ച് ആദ്യം കണ്ട ബ്ലോഗില്‍ക്കയറി കമന്‍റു വര്‍ഷം നടത്തി. (അതാണല്ലോ ഈ ഓഫ് റ്റോപിക്കിന്‍റെ ഗുണം. ഏത് ബ്ലോഗിലും ധൈര്യമായി കടന്നു ചെല്ലാം. മര്യാദരാമന്മാര്‍, ഓട്ടോ എന്നോ ഓഫ് എന്നോ ചില്ലറയായോ, ഇനി സമയമേറെയുള്ളവര്‍, ഓഫ് റ്റോപിക് എന്ന് മൊത്തമായോ മുന്നില്‍ പിടിപ്പിക്കാറുണ്ടെന്ന് മാത്രം. ഇന്നലെ കിട്ടിയ വാര്‍ത്ത: മിക്ക ബ്ലോഗര്‍മാരും വായനക്കാരും സമയം ഒട്ടും ഇല്ലാത്തവരാണത്രേ.)
ഏതായാലും ചോദ്യം ഇതായിരുന്നു:
ഓ.ടോ: ഈ കോമ (,) എന്ന സാധനം ഇംഗ്ലീഷുകാരനാണോ? അതോ മലയാളത്തിലും ഇത് പണ്ടേ ഉള്ളതാണോ? [ലിങ്ക്]
[ഹൊ, ഈ ചോദ്യം ഒന്ന് തപ്പിയെടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ പെട്ട പാട്...
ഈ ഉപദേശമൊന്നും ഒട്ടും ഫലിച്ചില്ല.]
ഞാന്‍ “ഐ ഷാല്‍” വിളിച്ചു.
റ്റീം ഗെയിമുകളായ വോളീബോള്‍, ക്രിക്കറ്റ് എന്നിവയൊക്കെ കളിക്കുന്നവര്‍ക്കും കളിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ക്കും കണ്ടിട്ടുള്ളവര്‍ക്കും “ഐ ഷാല്‍” എന്നതിന്‍റെ അര്‍ഥം വിശദീകരിച്ചു കൊടുക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. അങ്ങനെ അല്ലാത്തവര്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക. ആകാശത്തേയ്ക്കുയര്‍ന്ന പന്ത് പിടിക്കാന്‍ നിന്നോടൊപ്പം ഞാനുമുണ്ടെടാ എന്ന രീതിയില്‍ നമ്മുടെ ഒരു റ്റീംമേയ്റ്റ് ഓടി വരുന്നു എന്ന് കരുതുക. ആ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ “ഞാനെടുക്കണോ അതോ നീയെടുക്കുമോ” എന്നൊക്കെ കൊച്ചു വര്‍ത്താനം ചോദിക്കാന്‍ സമയമില്ലല്ലോ. അപ്പോള്‍, മറ്റുമാര്‍ഗങ്ങളൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍, കുറുപ്പിന്‍റെ ഉറപ്പുപോലെ, പകുതിമനസ്സാലേ, നാം മറ്റവന് കൊടുക്കുന്ന ഉറപ്പാണ് “ഐ ഷാല്‍”. എന്നു വച്ചാല്‍ നീ മാറി നില്‍ക്ക്, ഇവനെ ഞാന്‍ കൈകാര്യം ചെയ്തോളാമെന്നര്‍ഥം. ഇവന്‍റെ പൂര്‍ണരൂപം “ഐ ഷാല്‍ ട്രൈ റ്റു റ്റേയ്ക് ഇറ്റ്, ലീവ് ദിസ് റ്റു മി” എന്നാകുന്നു.
ഈ ചോദ്യത്തിനെ ആധികാരികമായി കൈകാര്യം ചെയ്യാനായി ശ്രീ. കുട്ടികൃഷ്ണമാരാരുടെ “മലയാള ശൈലി” എന്ന പുസ്തകം തുറന്നു വച്ചു. പണ്ട് വായിച്ച ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും, കുത്തിനെയും കോമയെയും പറ്റി ഈ പുസ്തകത്തില്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട് എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. വിഷയാനുക്രമം നോക്കിയ ഞാന്‍ ആഹ്ലാദചിത്തനായിച്ചമഞ്ഞു:
എട്ടാമധ്യായം: വിരാമ ചിഹ്നങ്ങള്‍ (പേജ് 126 മുതല്‍ 145 വരെ).
അയ്യോ, ചതിയായോ! “ഐ ഷാല്‍” എന്ന് പറഞ്ഞത് “ഐ ഷാല്‍ നോട്ട്” എന്നാക്കിയാലോ? അധികം തലപുണ്ണാക്കുന്നതിനു മുമ്പ്, ഇരുപത്തൊന്നു മിനുട്ടുകള്‍ മാത്രം കഴിയവേ, അതാ വന്നു ഉത്തരം:
കോമ നമുക്കു പണ്ടില്ലായിരുന്നു ശ്രീജിത്തേ. ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കൂടെ കിട്ടിയതാണു്. [ലിങ്ക്]
ഏതായാലും നനഞ്ഞു, ഇനി കുളിച്ചിട്ട് കേറാം എന്നോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ എട്ടാമധ്യായം വായിച്ചു തീര്‍ത്തു. വിരാമചിഹ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള കുട്ടികൃഷ്ണമാരാരുടെ നിരീക്ഷണങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും പകര്‍ത്തിവയ്ക്കാനുദ്ദേശിച്ചുള്ളതല്ല ഈ പോസ്റ്റ് എന്നതിനാല്‍, രസാവഹമായിത്തോന്നിയ തുടക്കം മാത്രം ഉദ്ധരിക്കുന്നു:
വിരാമചിഹ്നങ്ങളെസ്സംബന്ധിച്ച ഈ അധ്യായം തുടങ്ങുമ്പോള്‍, എഴുത്തച്ഛന്‍പാട്ടുപുസ്തകങ്ങളുടെ പഴയ ചില പതിപ്പുകളും മറ്റുമാണ് എന്‍റെ ഓര്‍മ്മയില്‍ വരുന്നത്: പദങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരകലവുമില്ലാതെ, വരിയെല്ലാം നിരത്തിച്ചേര്‍ത്തു ശീലുകള്‍ തീരുന്നേടത്തു വാക്യം വിരമിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും-പദസന്ധിയുണ്ടെങ്കില്‍ക്കൂടി-ഓരോ നക്ഷത്രപ്പുള്ളി (*) യുമിട്ട് അച്ചടിച്ചു തള്ളിയിരുന്ന ആ കോപ്പികള്‍, ആ സമ്പ്രദായം വിട്ടു പദം തിരിയ്ക്കലും വരി തിരിയ്ക്കലും ഇടയ്ക്കു ചില വിരാമചിഹ്നങ്ങള്‍ ചേര്‍ക്കലുമായി അച്ചടി പരിഷ്കരിച്ച് പരിഷ്കരിച്ച്, ഇപ്പോള്‍ കുറേ ബിന്ദു പംക്തിയും കുറേ പ്രശ്നാശ്ചര്യചിഹ്നങ്ങളും (.........! ! ??) ചില നക്ഷത്രപ്പുള്ളിവരികളും, അവയ്ക്കെല്ലാമിടയില്‍ കുറേ വാക്കുകളുമായി അച്ചടിക്കപ്പെട്ടതാണ് ഒന്നാംതരം കവിത എന്ന നിലയിലെത്തിയിരിക്കുന്നു.
ഇത് വായിച്ചപ്പോള്‍ പദ്യങ്ങളില്‍ ചിഹ്നങ്ങളിടുന്നതു സംബന്ധിച്ചുണ്ടായ ഒരു സംശത്തിന് ഉമേഷ് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിരുന്നത് ഓര്‍മ വന്നു:
പണ്ടുള്ള കൃതികളില്‍ പദ്യത്തില്‍ ചിഹ്നങ്ങള്‍ കുറവായിരുന്നു. രണ്ടു വരി കഴിയുമ്പോള്‍ ഒരു . നാലു വരി കഴിയുമ്പോള്‍ . വരി തീര്‍ന്നതവിടെ എന്നറിയാനുള്ള ഈ ചിഹ്നങ്ങളല്ലാതെ മറ്റുള്ളവ കുറവായിരുന്നു. [ലിങ്ക്]
സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ എഴുതാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത്, ഇന്ന് മലയാളം ബ്ലോഗുകളില്‍ കാണുന്ന ചില ചിഹ്നപ്രയോഗ വൈകല്യങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്. മലയാളം അധ്യാപകനില്‍ നിന്നും എനിക്ക് കിട്ടിയ ഉപദേശം കഴിവതും ഞാന്‍ പിന്തുടരാറുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, അസ്ഥാനത്തും സ്ഥാനം മാറിയും മറ്റുമിടുന്ന കുത്തും കോമയും മറ്റും കണ്ടാല്‍, ഇടശ്ശേരിയുടെ വരികള്‍ ഓര്‍ത്തിട്ടാവണം, എനിക്ക് പലപ്പോഴും ഒന്ന് കമന്‍റാന്‍ തോന്നും.
ഉപദേശത്തെ ശ്രദ്ധാപൂര്‍വമേ കൈക്കൊള്‍വൂ നാം
അപഥങ്ങളില്‍ വീഴുമന്യര്‍ക്കായ് സമ്മാനിക്കാന്‍!
പലപ്പോഴും കമന്‍റാനുള്ള അഭിവാഞ്ഛ ഞാന്‍ അടക്കി വയ്ക്കാറുണ്ട്. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല. “ഓ, എല്ലാമറിയുന്നവന്‍ വന്നേക്കുന്നു, എന്നെ നന്നാക്കാന്‍” എന്ന് ആര്‍ക്കും തോന്നരുതല്ലോ. ഒന്നുരണ്ടു തവണയേ ഞാന്‍ ഇക്കാര്യം പരസ്യമായി പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ, പറഞ്ഞപ്പോഴെല്ലാം വളരെ പ്രോത്സാഹജനകമായ പ്രതികരണമാണ് എഴുത്തുകാരില്‍ നിന്നുണ്ടായത് എന്ന് പറയുന്നതില്‍ സന്തോഷമുണ്ട്.
സാമ്പിള്‍ വെടിക്കെട്ടുകള്‍:
- കുത്ത്, കോമ, ചോദ്യ ചിഹ്നം, മറ്റ് കോപ്രായങ്ങള്‍ എന്നിവയില്‍ ഒട്ട് ശ്രദ്ധ വയ്ക്കുക. [ലിങ്ക്]
- വായനയ്ക്ക് ആകെയുള്ള ഒരു ഡിസ്ട്രാക്ഷന്‍, അമിതമായി ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന അതിശയചിഹ്നങ്ങളാണ്. [ലിങ്ക്]
കഴിഞ്ഞ രണ്ടുമൂന്നു മാസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അനവധി പുതിയ ബ്ലോഗുകള്‍ ഉണ്ടായതില്‍ പലതിലും ഇത്തരം “വൈകല്യങ്ങളുടെ ആഴവും വ്യാപ്തിയും” ഏറിവരുന്നതിനാലും ഇത്തരം സൂക്ഷ്മവശങ്ങള്‍ അപ്പപ്പോള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക പ്രായോഗികമല്ലാത്തതിനാലും ഇതേക്കുറിച്ച് ഒരു ചെറിയ കുറിപ്പ് ഇടണമെന്ന് കരുതിയിരിക്കേയാണ് കോമയെപ്പറ്റിയുള്ള ചോദ്യം കണ്ടതും അതിലേയ്ക്ക് ശ്രദ്ധ മാറുകയും ചെയ്തത്. ഇനി അധികം കാടുകയറാതെ പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞിട്ട് പോയേക്കാം.
വിരാമചിഹ്നങ്ങള്അല്പവിരാമം (കോമ), അര്‍ധവിരാമം (സെമിക്കോളന്‍), അപൂര്‍ണവിരാമം (കോളന്‍), പൂര്‍ണ വിരാമം (കുത്ത്) എന്നിവയാണ് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്ന വിരാമ (നിര്‍ത്തല്‍) ചിഹ്നങ്ങള്‍. ഇവയ്ക്കും ഈ ചിഹ്നങ്ങള്‍ക്ക് തൊട്ടു മുമ്പില്‍ വരുന്ന അക്ഷരത്തിനുമിടയ്ക്ക് അകലം (സ്പെയ്സ്) പാടില്ല. ഈ ചിഹ്നങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ സിംഗിള്‍ സ്പെയ്സ് വേണം താനും. പദങ്ങളെയോ മറ്റോ ചുരുക്കിയെഴുതാനായി പൂര്‍ണ വിരാമം ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴും ഈ നിയമം ബാധകമാണ്. (പൂര്‍ണ വിരാമം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് സ്പെയ്സ് ആകാം/വേണം എന്ന് വാദിക്കുന്നവര്‍ ഉണ്ട്. പല എഡിറ്റിംഗ് സോഫ്റ്റ്വെയറുകളും ഇത് അംഗീകരിക്കുന്നുമുണ്ട്.)
ഉദാഹരണങ്ങള്‍:
ഒരു സംശയമുദിച്ചു . (തെറ്റ്)
ഒരു സംശയമുദിച്ചു. (ശരി)
പണ്ട് പണ്ട് , വളരെപ്പണ്ട് (തെറ്റ്)
പണ്ട് പണ്ട്,വളരെപ്പണ്ട് (തെറ്റ്)
പണ്ട് പണ്ട്, വളരെപ്പണ്ട് (ശരി)
ഓഫ് ടോപിക് എന്നത് ചുരുക്കി ഓ.ടോ. (തെറ്റ്)
ഓഫ് ടോപിക് എന്നത് ചുരുക്കി ഓ. ടോ. (ശരി)
ആശ്ചര്യചിഹ്നംവളരെ ലളിതം, അമിതമായ ആശ്ചര്യചിഹ്ന പ്രയോഗം ഒഴിവാക്കുക.
ഉദാഹരണം:
എന്‍റെ ചങ്കൊന്നു കാളി! അവന്‍ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു! ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞോടി! അവന്‍ പുറകേ വരരുതേയെന്ന് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു!
കുട്ടികൃഷ്ണമാരാരുടെ വാക്കുകളില്‍, വിസ്മയം, വിഷാദം, ആഹ്ലാദം, പ്രാര്‍ഥന, നിന്ദ, പരിഹാസം മുതലായ ഭാവങ്ങള്‍ക്കുപയോഗിക്കുന്ന ചിഹ്നമാണ് ആശ്ചര്യചിഹ്നം അഥവാ സ്തോഭചിഹ്നം. ഇത് രണ്ടും നാലും നിരത്തി പ്രയോഗിക്കുന്നതും നിഷ്പ്രയോജനമത്രേ.
ഉദാഹരണം:
ഹൊ, എന്തൊരു ചൂട്!!! (അനാവശ്യം)
ഹൊ, എന്തൊരു ചൂട്! (ശരി)
ഇല്ലിപ്സിസ്വാക്കുകളുടെ അഭാവമോ, വാചകത്തിന്‍റെ നിര്‍ത്തലോ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഇല്ലിപ്സിസ് (ellipsis) മൂന്ന് പൂര്‍ണ വിരാമങ്ങളുടെ സഞ്ചയമാണ്. ചിലര്‍ രണ്ട് പൂര്‍ണ വിരാമങ്ങള്‍ മാത്രമുപയോഗിക്കുന്നു. ചിലരാകട്ടെ മൂന്നില്‍ കൂടുതലും.
ഉദാഹരണങ്ങള്‍:
ശബ്ദം കൂടി വരുന്നുണ്ടോ.... (തെറ്റ്)
ശബ്ദം കൂടി വരുന്നുണ്ടോ.. (തെറ്റ്)
ശബ്ദം കൂടി വരുന്നുണ്ടോ ... (തെറ്റ്)
ശബ്ദം കൂടി വരുന്നുണ്ടോ... (ശരി)
ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങള്ഒറ്റയായും ഇരട്ടയായുമുള്ള ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തില്‍ ചില പ്രശ്നങ്ങള്‍ കാണുന്നുണ്ട്. ഒന്നാമത്തേത്, ഒറ്റയായാലും ഇരട്ടയായാലും തുടക്കത്തിലുള്ള ചിഹ്നത്തിനു ശേഷവും അവസാനിക്കുന്ന ചിഹ്നത്തിനു മുമ്പിലും അകലം ഇടുന്നു എന്നതാണ്. ഈ സ്പെയ്സ് അനാവശ്യമാകയാല്‍ ഒഴിവാക്കേണ്ടതാണ്.
ഉദാഹരണം:
“ ഉണരുക നീയെന്‍ കുഞ്ഞേ!” (തെറ്റ്)
“ഉണരുക നീയെന്‍ കുഞ്ഞേ! ” (തെറ്റ്)
“ഉണരുക നീയെന്‍ കുഞ്ഞേ!” (ശരി)
രണ്ടാമത് കാണുന്ന പ്രശ്നം, വിരാമചിഹ്നങ്ങള്‍ ഉദ്ധരണിക്ക് പുറത്തേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതാണ്.
ഉദാഹരണം:
“ദാ പേന”, ആരോ അവനോടു മന്ത്രിച്ചു. (തെറ്റ്)
“ദാ പേന,” ആരോ അവനോടു മന്ത്രിച്ചു. (ശരി)
അടുത്തത് ഇന്ന് ബൂലോഗത്തില്‍ കാണുന്ന ഏറ്റവും സാധാരണമായ നോട്ടപ്പിശകാണ്. ഇതിന് എഴുത്തുകാരേക്കാള്‍ അവര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന സോഫ്റ്റ്‍വെയറിനെയാണ് കുറ്റം പറയേണ്ടത്. അടയുന്ന ഒറ്റയും ഇരട്ടയുമായ ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങള്‍ക്കു പകരം (”, ’), തുറക്കുന്ന ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങള്‍ (“, ‘)വന്നുപെടുന്നതാണിത്. ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചാല്‍ ഒഴിവാക്കാവുന്ന ഈ പിശക് കമന്‍റുകളിലും മറ്റും ധാരാളമായി കാണാം.
ഉദാഹരണം:
“അങ്ങിനെതന്നെയാണ്, യാതൊരു സംശയവുമില്ല.“ (തെറ്റ്)
“അങ്ങിനെതന്നെയാണ്, യാതൊരു സംശയവുമില്ല.” (ശരി)
സംഗതി ‘ലൈവ്‘ ആണ്. (തെറ്റ്)
സംഗതി ‘ലൈവ്’ ആണ്. (ശരി)
നിങ്ങള്‍ പോസ്റ്റു ചെയ്യുമ്പോള്‍ അടയുന്ന ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങള്‍ക്കു പകരം തുറക്കുന്ന ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങളാണ് വരുന്നതെങ്കില്‍, ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി (അല്ലെങ്കില്‍ അടയുന്ന ഉദ്ധാരണചിഹ്നങ്ങള്‍ പ്രത്യക്ഷമാകുന്നതുവരെ) ആ കീ അമര്‍ത്തുക. അതിനുശേഷം അധികമായി പ്രത്യക്ഷമായ ചിഹ്നങ്ങള്‍ ഡിലീറ്റു ചെയ്തുകളഞ്ഞാല്‍ മതി.
വിസര്ഗംവിസര്ഗത്തിനു (ഃ) പകരം കോളന്‍റെ (:) ഉപയോഗം ഇടയ്ക്കിടെ കാണാറുണ്ട്.
ഉദാഹരണം:
ദു:ഖം (തെറ്റ്)
ദുഃഖം (ശരി)
നെടുവരഒരു വാക്യത്തിനകത്ത് ആ വാക്യത്തോട് ബന്ധമുള്ള മറ്റൊരു വാക്യം വന്നാല്‍ ഇവയെ വേര്‍തിരിക്കുന്നതിന് നെടുവരകള്‍ ഉപയോഗിക്കാം. ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ ഈ സമ്പ്രദായം അധികം ഉപയോഗിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല. നെടുവരകള്‍ക്ക്-അവ ഇണകളായാണ് വരിക-മുമ്പും ശേഷവും അകലം പാടില്ല.
ഉദാഹരണം:
നെടുവരകള്‍ക്ക് - അവ ഇണകളായാണ് വരിക-മുമ്പും ശേഷവും അകലം പാടില്ല. (തെറ്റ്)
നെടുവരകള്‍ക്ക് -അവ ഇണകളായാണ് വരിക- മുമ്പും ശേഷവും അകലം പാടില്ല. (തെറ്റ്)
നെടുവരകള്‍ക്ക്-അവ ഇണകളായാണ് വരിക - മുമ്പും ശേഷവും അകലം പാടില്ല. (തെറ്റ്)
നെടുവരകള്‍ക്ക്-അവ ഇണകളായാണ് വരിക-മുമ്പും ശേഷവും അകലം പാടില്ല. (ശരി)
വലയചിഹ്നങ്ങള്തുടക്കത്തിലുള്ള വലയചിഹ്നത്തിനു ശേഷവും അവസാനിക്കുന്ന വലയചിഹ്നത്തിനു മുമ്പിലും അകലം ഇടാന്‍ പാടില്ല. എന്നാല്‍ തുടക്കത്തിലുള്ള വലയചിഹ്നത്തിനു മുമ്പും അവസാനിക്കുന്ന വലയചിഹ്നത്തിനു ശേഷവും അകലം വേണം താനും.
ഉദാഹരണം:
നിങ്ങള്‍ അയാളെ(പ്രതിയെ)കണ്ടോ? (തെറ്റ്)
നിങ്ങള്‍ അയാളെ ( പ്രതിയെ) കണ്ടോ? (തെറ്റ്)
നിങ്ങള്‍ അയാളെ (പ്രതിയെ ) കണ്ടോ? (തെറ്റ്)
നിങ്ങള്‍ അയാളെ (പ്രതിയെ) കണ്ടോ? (ശരി)
വലയചിഹ്നവും വിരാമചിഹ്നവും ഒരുമിച്ച് വരുമ്പോള്‍ എവിടെ വിരാമചിഹ്നം ഇടണം എന്ന് ചില സന്ദേഹങ്ങളുണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമാണ്. ഒരു വാചകം മുഴുവന്‍ വലയചിഹ്നത്തിനകത്താണെങ്കില്‍ ആ വാചകാന്ത്യത്തിലെ വിരാമചിഹ്നവും വലയത്തിനകത്താവണം. വാചകത്തിലെ അവസാനഭാഗം മാത്രമാണ് വലയചിഹ്നത്തിനകത്തെങ്കില്‍, വിരാമചിഹ്നം വലയത്തിന് പുറത്താവണം.
ഉദാഹരണങ്ങള്‍:
രാജാവും കാളിദാസനും തമ്മില്‍ നടന്ന സംഭാഷണമാണു് ഈ ശ്ലോകമെന്ന് പറയുന്ന ഒരു കഥ ഐതിഹ്യമാലയില്‍ കാണാം. (ആ കണക്കിനു് ഇതു കാളിദാസനും ഭോജരാജാവും കൂടി എഴുതിയതാണു്). (തെറ്റ്)
രാജാവും കാളിദാസനും തമ്മില്‍ നടന്ന സംഭാഷണമാണു് ഈ ശ്ലോകമെന്ന് പറയുന്ന ഒരു കഥ ഐതിഹ്യമാലയില്‍ കാണാം. (ആ കണക്കിനു് ഇതു കാളിദാസനും ഭോജരാജാവും കൂടി എഴുതിയതാണു്.) (ശരി)
ഇതാണ് സര്‍പ്പിണിയുടെ ത്ര്യക്ഷരഗണങ്ങളുടെ ലക്ഷണം (ഗണങ്ങള്‍ക്കാദി ഗുരുവാം വേറൊന്നും ത്ര്യക്ഷരങ്ങളില്‍.) (തെറ്റ്)
ഇതാണ് സര്‍പ്പിണിയുടെ ത്ര്യക്ഷരഗണങ്ങളുടെ ലക്ഷണം (ഗണങ്ങള്‍ക്കാദി ഗുരുവാം വേറൊന്നും ത്ര്യക്ഷരങ്ങളില്‍). (ശരി)
ഏതായാലും ഇത്രയും പറഞ്ഞസ്ഥിതിക്ക് സാമാന്യമായി കാണപ്പെടുന്ന മറ്റുരണ്ടു ന്യൂനതകള്‍ കൂടി ശ്രദ്ധയില്‍ പെടുത്താം.
അക്ഷരത്തെറ്റുകള്ധാരാളമായി കാണുന്ന അക്ഷരത്തെറ്റുകളാണ് മറ്റൊരു കല്ലുകടി. അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍ക്കു കാരണം രണ്ടാണ്. പലപ്പോഴും ഒരു വാക്കോ ചിഹ്നമോ എങ്ങനെ കൃത്യമായി എഴുതും എന്നറിയില്ലാത്തതിനാലാണ് തെറ്റുകള്‍ വരുത്തുന്നത്. ഈ വിഭാഗത്തില്‍ വരുന്ന വാക്കുകളാണ് ഹൃദയം, അച്ഛന്‍ തുടങ്ങിയവ.
ഇതും ഇതും ഈ പ്രശ്നം ഒരു പരിധിവരെ ഇല്ലാതാക്കും എന്ന് കരുതുന്നു. എന്നാല്‍ ചിലപ്പോഴാകട്ടെ, പദങ്ങളോടുള്ള പരിചയക്കുറവും അക്ഷരത്തെറ്റിന് കാരണമാവുന്നു. മേഖം, മയൂഘം എന്നൊക്കെയെഴുതുന്നത് അക്കാരണത്താലാണ്.
ഖണ്ഡിക തിരിക്കല്വായനയ്ക്ക് അവശ്യം വേണ്ടുന്ന ഒന്നാണ് സമാനാശയങ്ങളോ സംഭവമോ വിവരിക്കുന്ന വാചകങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് ചേര്‍ത്ത് ഒരു ഖണ്ഡികയാക്കല്‍. ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതുവഴി വായനസുഖം കൂടും. വായനക്കാരന്‍റെ കണ്ണിനും ആനന്ദമുണ്ടാവും. മനസ്സിന് ഏകാഗ്രത കിട്ടും. ചില ആശയങ്ങളോ മറ്റോ വ്യക്തമാവാതെ പുനര്‍വായന വേണ്ടി വരുമ്പോള്‍ തൊട്ടു മുന്നിലെ പ്രായോഗിക തുടക്കമായ ഖണ്ഡികയുടെ തുടക്കത്തിലേയ്ക്ക് വായനക്കാരന് അനായാസം പോകാം.
ഇതൊക്കെ ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ കണ്ട ചില പ്രശ്നങ്ങളാണ്. ഇനിയും ഇത്തരം വല്ലതും കാണുമ്പോഴോ ആരെങ്കിലും ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചാലോ ഈ പട്ടികയിലേയ്ക്ക് ചേര്‍ക്കാം. ഈ ലേഖനത്തിലെ തെറ്റുകളും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാന്‍ മടിക്കരുത്. നല്ല മലയാളം എഴുതുന്നതോടൊപ്പം നല്ല രീതിയില്‍ എഴുതുന്നതും എഴുത്തിന്‍റെ ഭംഗി കൂട്ടുകയേയുള്ളൂ.
Labels: ഭാഷ, ലേഖനം
